Ευρωπαϊκή
Ένωση και Ελλάδα
28
Μαΐου 1979 → υπογράφεται στο Ζάππειο η Συνθήκη που καθιστά την Ελλάδα 10ο
ισότιμο και πλήρες μέλος των ευρωπαϊκών κοινοτήτων
1η
Ιανουαρίου 1981 → η Ελλάδα μετέχει επίσημα στην ΕΟΚ
1993
→ η ΕΟΚ μετεξελίσσεται σε Ευρωπαϊκή Ένωση
1η
Ιανουαρίου 2001 έως 31 Δεκεμβρίου του 2001 → το ευρώ αποτελεί σε λογιστική
μορφή μόνο το Εθνικό νόμισμα της Ελλάδος
Ευρωπαϊκά
κεκτημένα
·
ενιαία αγορά
·
ενιαίος οικονομικός χώρος: ελεύθερη
διακίνηση κεφαλαίων και ελεύθερη διαχείριση και επένδυσή τους σε οποιαδήποτε
χώρα - μέλος
·
ενιαίος κοινωνικός χώρος: ελευθερία
μετακίνησης, εγκατάστασης, εργασίας, σπουδών, συνεργασία για την αντιμετώπιση
προβλημάτων
·
οικονομική ενίσχυση ασθενέστερων μελών
·
σταδιακή ενοποίηση νομοθεσίας
·
συλλογική λήψη αποφάσεων → δεσμευτική
·
παγίωση συνόρων, σεβασμός στην εθνική
ταυτότητα
Οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης https://europa.eu/european-union/about-eu/eu-in-brief_el
·
ειρηνική συνύπαρξη ευρωπαϊκών κρατών και εμπέδωση παγκόσμιας
τάξης και ασφάλειας
·
διατήρηση της διαφορετικότητας των λαών,
εδραίωση πολυπολιτισμού
·
ενίσχυση και εδραίωση της δημοκρατίας, ελευθερία,
δικαιοσύνη, νομιμότητα, ισοτιμία μελών, λαϊκή κυριαρχία, κατοχύρωση ανθρώπινων
δικαιωμάτων
·
υλική ευημερία, πλήρης απασχόληση πολιτών με
απώτερο σκοπό τη δημιουργία μιας δίκαιης παγκόσμιας οικονομίας
·
πολιτική ως αντίπαλο δέος στο στυγνό
ορθολογισμό, στην εμπορευματοποίηση των πάντων, στην πολιτισμική παρακμή
·
οικολογική συνείδηση
·
προσήλωση στις αρχές συνεργασίας
·
γόνιμες πολιτισμικές ανταλλαγές, σεβασμός
στην πνευματική κληρονομιά, ανεκτικότητα / δεκτικότητα στο καινούργιο χωρίς
προκαταλήψεις
Προκλήσεις που καλείται
να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση
·
αδυναμία ουσιαστικής οικονομικής σύγκλισης
·
περιβαλλοντική υποβάθμιση
·
τεχνοκρατισμός, καταναλωτισμός,
εμπορευματοποίηση που υποσκελίζουν τον ανθρωπισμό
·
διάσπαση της πολιτικής, κυρίως εξωτερικής
και αμυντικής
·
συγκεντρωτισμός εξουσίας
·
ενίσχυση εθνικιστικών και ρατσιστικών
τάσεων
·
κίνδυνος ευρωπαϊκής ομοιομορφίας, αλλοίωση
εθνικών ταυτοτήτων
·
υπονόμευση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων
των λαών (π.χ. κυπριακό)
Αίτια διαιώνισης προβλημάτων
·
εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων από ισχυρούς
εταίρους
·
εθνικά συμπλέγματα κατωτερότητας ή
ανωτερότητας μεταξύ των λαών (ιστορικοί λόγοι)
·
διεύρυνση ευρωπαϊκής ένωσης χωρίς
ουσιαστικό προσανατολισμό και ενδελεχή σχεδιασμό
·
αδυναμία εμπέδωσης ευρωπαϊκού οράματος,
που θα καθιστά συμμέτοχους και τους ευρωπαϊκούς λαούς
Προτάσεις
χειρισμού των προβλημάτων
·
ισχυρή βούληση από πολιτικούς, αμοιβαία
συνεργασία, γόνιμος διάλογος
·
επαναπροσδιορισμός της ευρωπαϊκής πορείας
·
υποχώρηση των επιμέρους συμφερόντων των κρατών
·
ισοτιμία των κρατών και οικονομική
ενίσχυση των ασθενέστερων
·
ενιαία εξωτερική πολιτική, που θα
καταστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυρό παράγοντα σε παγκόσμιο επίπεδο
·
ανυπόκριτος σεβασμός στις ιδιαιτερότητες
των λαών
·
αφύπνιση λαών από ΜΜΕ, πνευματικούς ταγούς,
εκπαίδευση
Τα
οφέλη των κρατών μελών από την Ευρωπαϊκή Ένωση
·
κατασκευή έργων υποδομής (χρηματοδοτικά
κονδύλια), ανάπτυξη της οικονομίας, εκπόνηση και υλοποίηση κοινών παραγωγικών
προγραμμάτων, επιδοτήσεις για εκπαιδευτικά προγράμματα
·
επικράτηση δημοκρατικών πολιτευμάτων,
κατοχύρωση ανθρώπινων δικαιωμάτων, παγίωση συνόρων, περιορισμός εθνικών
προκαταλήψεων
·
διεύρυνση
πνευματικών οριζόντων, ανάπτυξη ευρωπαϊκής κουλτούρας
Αναγκαιότητα
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί:
·
κυριαρχία κερδοσκοπίας
·
ένταση οικονομικών ανισοτήτων μεταξύ των
κρατών
·
απειλή ειρήνης
·
παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων
·
υποβάθμιση περιβάλλοντος
·
διασάλευση Δημοκρατίας και ποιότητας ζωής
εξαιτίας της αλόγιστης εφαρμοσμένης έρευνας
Ο
ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ελλάδα
·
χρηματοδότηση ελληνικής οικονομίας → κατασκευή
έργων υποδομής, εκσυγχρονισμός
παραγωγικών τομέων, ενίσχυση παιδείας,
υγείας
·
απελευθέρωση διακίνησης προϊόντων →
εκσυγχρονισμός ελληνικής οικονομίας ≠ αδυναμία ελληνικών επιχειρήσεων να
προστατευτούν έναντι των ξένων
·
προσέλκυση ξένων κεφαλαίων σε τομείς, όπως
η ναυτιλία, ο τουρισμός ≠ διαρροή και
επένδυση εγχώριων κεφαλαίων στο εξωτερικό
·
ενίσχυση τουριστικής και εμπορικής
δραστηριότητας λόγω της ελεύθερης μετακίνησης πολιτών
·
αμφίβολη η πολιτική υποστήριξη των θέσεων
της χώρας μας στα εθνικά ζητήματα· εντούτοις δυνατότητα διεκδίκησης ορθού
χειρισμού αυτών
·
κίνδυνος περιθωριοποίησης του πολίτη στη
λήψη αποφάσεων και υποβάθμισης της δημοκρατίας εξαιτίας της απόστασης που
χωρίζει το λαό από την πολιτική ηγεσία και τα κέντρα λήψης αποφάσεων ≠ κατοχύρωση δικαιωμάτων, αυστηρή δημοσιονομική
πολιτική λόγω ενιαίου θεσμικού πλαισίου
·
ενίσχυση συνεργασίας σε τομείς της έρευνας,
της καταπολέμησης των ναρκωτικών, της προστασίας του περιβάλλοντος·
εκσυγχρονισμός θεσμικού πλαισίου του δημόσιου τομέα
·
διατήρηση εθνικής ταυτότητας, αναζωογόνηση
πνευματικής και πολιτιστικής δημιουργίας ≠ κίνδυνος πολιτισμικής αφομοίωσης
Αναπροσαρμογή ελληνικής πολιτικής
·
αναδιοργάνωση ελληνικής οικονομίας (εργατικότητα,
καλύτερη οργάνωση εργασίας, ανάληψη σοβαρών επιχειρηματικών πρωτοβουλιών,
έλεγχος στην αξιοποίηση κοινοτικών πόρων και ορθολογική κατανομή τους)
·
επαναπροσδιορισμός στόχων της εκπαίδευσης (εξειδίκευση,
επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό, ευρωπαϊκή διάσταση στην εκπαίδευση)
·
οργάνωση κρατικού μηχανισμού, πάταξη της
γραφειοκρατίας, της αναξιοκρατίας
·
ρεαλιστική αντιμετώπιση των σχέσεων με
τους εταίρους μας, ενεργητική διπλωματία
·
πνεύμα συνεργασίας, ομοψυχίας, συναίνεσης
του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας
·
στάση αυτοεκτίμησης
·
επίρρωση του ρόλου της πολιτικής ηγεσίας
και ορθός χειρισμός των Μ.Μ.Ε.
Οι
νέοι ως συντελεστές του οράματος για μία Ευρωπαϊκή Ένωση που θα μάχεται για ένα
δημιουργικό κότερο μέλλον των λαών
·
κριτική ματιά
·
πνεύμα ανεκτικότητας, συνεργασίας,
ανιδιοτέλειας
·
υγιής εθνισμός, γόνιμος διεθνισμός
·
ουσιαστική ενημέρωση από Μ.Μ.Ε
·
ευρωπαϊκή και εθνική διάσταση στην
εκπαίδευση
·
γλωσσομάθεια
·
τεχνολογία
·
τέχνη και αθλητισμός
·
προγράμματα ανταλλαγών
·
συμμετοχή σε κινήματα (οικολογικά,
πολιτικά, κοινωνικά)
Η
προσφορά της Ελλάδας στην Ευρώπη
·
αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό
·
δυναμικοί τομείς της οικονομίας (ναυτιλία,
τουρισμός, αγροτική οικονομία)
·
λόγω της ιδιαίτερης γεωπολιτικής θέσης
γέφυρα ανάμεσα αφενός στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια και αφετέρου στην Ευρώπη και
τον αραβικό κόσμο
·
απόδημος Ελληνισμός
·
πολιτιστικές αξίες: δημοκρατία, διάλογος, γλώσσα, ανθρωπισμός, μέτρο, ολυμπισμός, αγάπη για ελευθερία
·
η Ελλάδα «κιβωτός» του βυζαντινού
πολιτισμού, που η γνώση του θα βοηθήσει τη Δυτική Ευρώπη να κατανοήσει τον
πολιτισμό και την ιδιοσυγκρασία των ανατολικών ευρωπαϊκών λαών, κυρίως σλαβικής
καταγωγής
·
αρετές ελληνικού τρόπου ζωής: θερμές
ανθρώπινες αξίες, φιλοτιμία, επινοητικότητα, αγωνιστικότητα, πνεύμα γόνιμης
αμφισβήτησης
Κείμενο
1
H
Ελλάς και η άλλη Ευρώπη
Του
Κ. Ι. Δεσποτόπουλου[1]
15.09.2013
Ως
απλώς Έλλην πολίτης, αλλά γνώστης κάπως της Ιστορίας της Ευρώπης, ή και των
αυθεντικών αξιών της πολιτικής, συναισθάνομαι το καθήκον να καταδείξω, πόσο
είναι σφαλερός ο ισχυρισμός, ότι λάθος ήταν η ένταξη της Ελλάδος στη Ζώνη ή και
στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επισημαίνω,
πρώτιστα, ότι δεν πρέπει να είναι στυγνά οικονομικά τα κριτήρια για την εισδοχή
γεωγραφικά ευρωπαϊκών λαών στις όποιες Ευρωπαϊκές Ενότητες. H πολιτική
διαφθείρεται, όταν αδιαφορεί για τους ηθικούς τίτλους των κρατών, έκγονους[2] της Ιστορίας.
Και
υπενθυμίζω, ότι και η λέξη και η έννοια Ευρώπη έχουν προέλευση ελληνική, αλλά
ότι και υπέχουν πολλαπλές οφειλές οι λαοί της Ευρώπης στην Ελλάδα. Ιδού, τι
γράφει ο Πλάτων: «οτε η Περσική επίθεσις τοις Ελλησιν, ίσως δε σχεδόν άπασιν
τοις την Ευρώπην οίκουσιν, εγίγνετο» (Νόμοι 698 b.). Με τις ολίγες αυτές λέξεις
και μεταξύ αυτών τη λέξη Ευρώπη, υποδηλώνεται η ενυπαρξία των Ελλήνων στην
Ευρώπη, και η αμυντική δράση των ως προφυλακής του συνόλου ίσως των λαών της
Ευρώπης, εναντίον της περσικής εισβολής. Με τον νικηφόρο τότε αγώνα των Ελλήνων
στον Μαραθώνα, στη Σαλαμίνα, στο πεδίο των Πλαταιών, η Ελλάς είχε διασώσει την
Ευρώπη. Και ας μη λησμονείται, ότι ενταγμένοι στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία οι
Ελληνες επί αιώνες πολλούς παραφύλαζαν επίσης την Ευρώπη από εισβολή βαρβάρων λαών.
Εν
τω μεταξύ, στη Μεσόγειο οι Ελληνες από τη Μασσαλία, στον Εύξεινο Πόντο οι
Ελληνες από το Παντικάπαιον, είχαν εισφέρει αγαθά πολιτισμού ελληνικά στους
γειτονικούς των λαούς της Ευρώπης. Εξάλλου, οι Ρωμαίοι αρχαιόθεν είχαν δεχθεί
επιδράσεις του ελληνικού πνεύματος, μάλιστα ο διάσημος βασιλεύς των Νουμάς από
τους Πυθαγορείους της Νότιας Ιταλίας. Και αργότερα, στον δεύτερο και στον πρώτο
π.Χ. αιώνα, οι πλείστοι Ρωμαίοι λόγιοι ήταν εμποτισμένοι από την ελληνική
παιδεία, ώστε και να ονομασθούν από τον Κικέρωνα τα ελληνικά γράμματα
Humanitates. Εξάλλου ο Λατίνος ποιητής Οράτιος είχε, ως γνωστόν, διακηρύξει ότι
η «Ελλάς... εισήγαγε στο αγροίκο Λάτιον τα γράμματα και τις τέχνες».
Δεν
έπαυσε όμως και στον Μεσαίωνα η πνευματική ανατροφή λογίων της Ευρώπης από τα ελληνικά
γράμματα, ούτε η αντιγραφή χειρογράφων έργων Ελλήνων συγγραφέων στα Μοναστήρια
της Δυτικής Ευρώπης· και υπήρξε ιδιαίτερα γόνιμη δράση λογίων Ιρλανδών,
διδασκάλων των ελληνικών γραμμάτων.
Στην
εποχή, τη λεγόμενη Αναγέννηση, διάσημη για την ανάπτυξη του πολιτισμού της
Ευρώπης, πολύ σπουδαία είναι η αποδοτική σ’ αυτήν συμβολή των Ελλήνων λογίων,
φυγάδων από την υποδουλωμένη στους Οθωμανούς είτε υποδουλώσιμη Ελλάδα. O Ιταλός
ποιητής Leopardi είχε το θάρρος να γράψει: «Οι Έλληνες, φεύγοντες της πατρίδος
τον όλεθρον εγένοντο και αυτής πνευματικοί της Ευρώπης κηδεμόνες».
Στην
Ιστορία της φιλοσοφίας της Δυτικής είτε Κεντρώας Ευρώπης εναργέστατη
εμφανίζεται η εμπνευστική παρουσία της ελληνικής φιλοσοφίας, και ιδιαίτερα της
φιλοσοφίας του Αριστοτέλους στον Μεσαίωνα, της φιλοσοφίας του Πλάτωνος στους
Νεώτερους Χρόνους. Ιδού τι έγραψε για τα έργα του Πλάτωνος ο κορυφαίος Γερμανός
φιλόσοφος Hegel: «Από τα ωραιότερα δώρα του πεπρωμένου είναι η διατήρηση των
έργων του Πλάτωνος· μορφή και περιεχόμενό τους ενέχουν σαγηνευτική
σπουδαιότητα» (εκτενέστερα στο βιβλίο μου «Ελληνικά», 1998, Εκδόσεις Παπαζήση,
σελ. 215-239). Εξάλλου, μαρτυρία της εισφοράς της Ελλάδος στον πολιτισμό των
άλλων Ευρωπαίων είναι και το πλήθος των ελληνικών λέξεων στη γλώσσα των και
ειδικά των εκφραστικών εννοιών του πολιτισμού.
Και
ας μου συγχωρηθεί να υπενθυμίσω, και όχι από εθνική φιλαυτία, ότι και στους δύο
μεγάλους πολέμους του εικοστού αιώνος οι Ελληνες υπήρξαν πρόμαχοι στον αγώνα
για την ελευθερία των λαών της Ευρώπης.
Διερωτώμαι:
Υπάρχει άλλο κράτος με τόσους αυθεντικούς τίτλους ευρωπαϊκότητας; Είναι λοιπόν
η Ευρώπη νοητή χωρίς και τον πρωτότοκο λαό της;
Αναρτήθηκε
από https://www.kathimerini.gr/opinion/736818/h-ellas-kai-i-alli-eyropi/
Κείμενο
2
Ελένη
Γλύκαντζη Αρβελέρ: Η Ελλάδα κινδυνεύει από τους Έλληνες, που ξέχασαν να
είναι Έλληνες ! https://xyth.gr/2018/02/02/%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B3%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%81-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B4/
Κείμενο3
Ελένη
Γλύκατζη-Αρβελέρ, Η Ελλάδα είναι αυτή που έδωσε το
όνομα στην Ευρώπη
Αθήνα,
Ρώμη και Ιερουσαλήμ το τρίποδο που στηρίχθηκε, στηρίζεται και θα στηρίζεται η
Ευρώπη (απόσπασμα)
Στη
συνέχεια η κ. Αρβελέρ εστίασε στο πρόβλημα πολλών στοχαστών που αφορά στο ποιος
είναι Ευρωπαίος. «Ποιος όμως είναι ο Ευρωπαίος; Είναι Ευρωπαίος ο Σκανδιναβός,
ο Έλληνας, ο Ιταλός, ο Ισπανός; Το πρόβλημα έχει απασχολήσει πολλούς στοχαστές.
Το 1922, πολύ πριν από την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Πωλ Βαλερύ
γράφει μια διατριβή με τίτλο «Ποιος είναι Ευρωπαίος» στην οποία καταλήγει «εκεί
όπου το όνομα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, εκεί όπου το όνομα του Βιργίλιου
και του Κικέρωνα, εκεί όπου το όνομα του Μωυσή και του Αποστόλου Παύλου έχουν
κάποια σημασία και κάποια βαρύτητα, εκεί είναι Ευρώπη». Συνεχίζει δε με το
«όποιος μπορεί να ζήσει με τον ελληνικό ορθολογισμό, με την νομοθετική εμβέλεια
που έδειξαν οι Ρωμαίοι και με την πνευματικότητα του χριστιανισμού, αυτός είναι
ευρωπαίος, δηλαδή Αθήνα Ρώμη και Ιερουσαλήμ είναι ακριβώς το τρίποδο στο οποίο
στηρίχθηκε, στηρίζεται και θα στηρίζεται πάντοτε η Ευρώπη. Αυτή η Ευρώπη της
Αθήνας της Ρώμης και της Ιερουσαλήμ βρίσκει για πρώτη φορά οργάνωση κρατική στο
Βυζάντιο. Γιατί το Βυζάντιο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ελληνικό μόρφωμα, εφόσον
είναι η ελληνόγλωσση αυτοκρατορία, ένα χριστιανικό μόρφωμα, εφόσον είναι η
πρώτη δύναμη η οποία πίστεψε εις τον Δεσπότην Χριστόν, και δια αυτό ουδέποτε
καταβληθήσεται ανά τους αιώνες, και η οποία, όπως φαίνεται, ότι δεν είναι
τίποτα άλλο παρά η συνέχεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ρώμη Αθήνα και
Ιερουσαλήμ και οι τρεις βρίσκουν την μόρφωσή τους μέσα από την Κωνσταντινούπολη
η οποία ονομάσθηκε Νέα Ρώμη, Νέα Ιερουσαλήμ και Νέα Σιών αλλά ουδέποτε
ονομάσθηκε Νέα Αθήνα, γιατί ακριβώς η Αθήνα ήταν η βάση της ειδωλολατρίας και
δεν μπορούσε ποτέ μια χριστιανική, η πρώτη χριστιανική, δύναμη, όπως είπα, να
αναγνωρίσει την Αθήνα. Όλος ο ειδωλολατρικός κόσμος είναι εναντίον της
Χριστιανοσύνης και το Βυζάντιο δεν μπορούσε να αναγνωρίσει την Κωνσταντινούπολη
ως νέα Αθήνα».
Κείμενο
4
Ευρώπη,
Κ. Παλαμάς
[1] O κ. K. I. Δεσποτόπουλος είναι Ακαδημαϊκός,
πρώην υπουργός της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου