Γραμματικές παρατηρήσεις - Ξενοφών, Ελληνικά, Βιβλίο 2, κεφ.2. 3-4

 Χ.Α

ἀφικνουμένης                                      λέγεται

____________                                    ἐλέγετο

ἀφιξομένης, ἀφιχθησομένης               λέξεται, λεχθήσεται

ἀφικομένης, ἀφιχθείσης                      ἐλέξατο, εἲπετο, ἐλέχθη, ἐρρήθη

ἀφιγμένης                                            εἲρηται, λέλεκται

____________                                    εἲρητο, ἐλέλεκτο

 

Αόριστος β΄ του. ρ. ἀφικνοῡμαι / Ε.Α

Β΄εν. → ἀφίκου  -  ἀφίκῃ  -  ἀφίκοιο  -  ἀφικοῡ

Β΄πληθ. → ἀφίκεσθε  -  ἀφίκησθε  -  ἀφίκοισθε  -  ἀφίκεσθε

Απαρ. ἀφικέσθαι

Μτχ. ἀφικόμενος - ἀφικομένη - ἀφικόμενον


Αρχικοί χρόνοι

ἀπόλλυμαι                                           κρατέω -ῶ                   δοκεῖ

ἀπολλύμην                                          ἐκράτουν                     ἐδόκει

ἀπολοῡμαι, ἀπολεσθήσομαι               κρατήσω                      δόξει

ἀπωλόμην, ἀπολέσθην                        ἐκράτησα                     ἒδοξε

ἀπόλωλα                                             κεκράτηκα                   δέδοκται/δεδογμένον ἐστί

ἀπολώλειν                                           ἐκεκρατήκειν               ἐδέδοκτο

[βλ. Γραμ. σελ. 295]                                                               [βλ. Γραμ. σελ. 298]

 

 

χόω -ῶ / χώννυμι

ἒχουν / ἐχώννυν

χώσω

ἒχωσα

κέχωκα

ἐκεχώκειν  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου